Wat is klassieke homeopathie

De geschiedenis en de basisprincipes

Homeopathie komt van de griekse woorden “homoios” (gelijkend op) en “pathos”(lijden). 

Van Hippocrates (grondlegger van de geneeskunst, 460-377 voor Christus) stamt de gedachte dat het gelijke met het gelijkende behandeld moet worden. Hij was ook van mening dat niet de ziekte, maar de zieke behandeld moest worden.

De Duitse arts Samuel Hahnemann (1755-1843) ontwikkelde de homeopathie. Hij bracht de gedachte van Hippocrates over in het Latijn als Similia Similibus Curentur, wat betekent: “het gelijke wordt met het gelijkende genezen”. Dat wil zeggen een een zieke kan worden behandeld met een middel dat bij een gezond mens dezelfde ziekteverschijnselen oproept als de ziekte-symptomen die de zieke laat zien.

Hahnemann deed proeven met geneesmiddelen op onder andere zichzelf, zijn gezin en studenten, waardoor hij een uitvoerig overzicht kreeg van de reacties van gezonde mensen op bepaalde stoffen. De reactie van een gezond mens op een bepaalde stof wordt een geneesmiddelbeeld genoemd. De resultaten van de proeven zijn beschreven en vastgelegd en vormen de basis van de homeopathie. Ook heeft hij de specifieke bereidingswijze van een homeopathisch middel ontdekt en vastgelegd.

Als iemand nu een ziektebeeld(= verzameling van alle ziekteverschijnselen bij een zieke) laat zien, dat overeenkomt met een bepaald geneesmiddelbeeld, kan volgens de “similiaregel” dat geneesmiddel deze zieke op een milde duurzame manier herstellen van zijn klachten.